Negen jaar geleden, ik was net 18 jaar. Stond de bloei van mijn leven, niets leek op dat moment mijn wens om in de toekomst moeder te worden in de weg te staan. Je bent jong en een tikkeltje naïef. Je ziet zoveel prachtige, zwangere vrouwen. Ik kijk vol bewondering naar hen, hun mooie buik, de sprankeling in hun ogen, de glow in hun gezicht, ik vind alles aan een zwangere vrouw prachtig. Niet alleen de uiterlijke kenmerken van een zwangere vrouw, maar ook de biologie achter het proces van de voortplanting/zwangerschap vind ik super interessant.

Op een zeker moment, negen jaar geleden, besluit ik na zes jaar de pil te hebben geslikt, over te gaan op een hormoon spiraal. Voor de snelle rekenwonders; ja ik was 12 toen ik begon met de pil, wegens ondraaglijke pijn tijdens de menstruatie. Het spiraal leek een ideale vervanging voor de pil op dat moment. Het plaatsen was geen pretje, maar ”de komende vijf jaar ben je er vanaf”, maakte ik mijzelf wijs.

”Dat ‘ding’ moet eruit!”

Het zat me niet lekker, ik bleef menstrueren, had veel buikpijn en voelde mij in het algemeen ook belabberd. ”Het zal wel komen omdat mijn lichaam er nog aan moet wennen”. Weken gingen voorbij, de pijn werd steeds erger, tot in de foetus houding op bed liggen met een kruik, vol pijnstillers de enige mogelijkheid nog was. ”Dat ‘ding’ moet eruit!”, was het enige wat ik nog maar kon bedenken.

Zo gezegd, zo gedaan, het spiraal ging er na drie maanden weer uit.

”Gadver wat is dat nou weer?!”

Toen ik weer begon met de pil, stopte alle ‘kwaaltjes’ als sneeuw voor de zon. De bloedingen stopten, de buikpijn was over, ik voelde me weer goed. hè hè, wat een opluchting! Alhuwel… Het viel mij in die tijd, negen jaar geleden, ineens op overbeharing te krijgen. ”Gadver, wat is dat nou weer?!”, je hebt het gevoel dat iedereen het ziet en het schaamrood staat op mijn kaken als mensen dicht bij mij in de buurt komen. Ik besluit naar de huisarts te gaan, wat is dit en waarom heb ik hier ineens last van sinds de veranderingen rondom pil/spiraal? De huisarts spreekt destijds haar vermoedens rondom PCOS uit. ”PC… wattes”? ”Polycysteus-ovariumsyndroom”.

Zij, mijn huisarts, legt lief, maar duidelijk uit wat de symptomen van PCOS kunnen zijn; overbeharing, acné, onregelmatige (of uitblijvende) menstruatie, overgewicht etc.. Er vallen een aantal dingen op hun plek. De overbeharing, de onrustige huid, 3 maanden lange menstruatie tijdens het spiraal, de pijn in mijn baarmoeder/eierstokken, het werd altijd onderdrukt door de pil. Het spiraal zorgde voor mijn ‘eigen cyclus’.